TATABAHASA WACANA

Tatabahasa wacana ialah sebuah kajian yang memfokuskan kepada pemerhatian analisis struktur di peringkat ayat dengan beranggapan bahawa ayat merupakan sebuah satuan yang besar dalam bahasa atau satuan yang terbesar yang digunakan untuk deskripsi tatabahasa.  Menurut Mohd Rahid (2004), sesuatu ayat yang diujarkan baik dalam bentuk lisan atau tulisan adalah berfungsi sebagai satu unsur dalam kesatuan yang dilahirkan oleh jalinan ayat yang menyampaikan maklumat tentang sesuatu topik. Selain itu, Sanat Md  Nasir turut mengemukakan pendapat bahawa tatabahasa wacana ini ialah satu bentuk persoalan keteraturan fikiran dalam wacana yang dipanggil sebagai runtutan.

Selain itu, Asmah (1987 ) ada menyatakan bahawa wacana boleh ditandai dengan perkaitan kebahasaan pada bentuk lahirnya, iaitu tetenunan. Selain itu, Sanat Md Nasir juga menggunakan istilah tautan untuk menjelaskan tentang persoalan yang sama. Jika dilihat pada umum, tautan ialah satu konsep semantik yang merujuk kepada hubungan kebahasaan antara satu unsur dengan unsur yang lain dalam sesuatu teks. Walau bagaimana pun, Wert ( 1984 ) dalam buku Mohd Rashid, menyatakan bahawa tautan pada kebiasaannya dianggap sebagai satu proses sintaksis yang menghubungkan ayat – ayat dalam sesuatu teks.